Działacz polityczny, dziennikarz, publicysta. Z zawodu historyk. Wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego, prezes Rady Ministrów w l.1988–1989, poseł na Sejm PRL VI, VII, VIII i IX kadencji (wicemarszałek), ostatni I sekretarz Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Ukończył : Szkołę Oficerów Polityczno-Wychowawczych im. Ludwika Waryńskiego w Łodzi, przeniesiony w 1951 do rezerwy w st. kapitana. kursy dziennikarskie i studia historyczne w Instytuci Nauk Społecznych przy KC PZPR (doktorat 1956). Redaktor i do1982 redaktor naczelny czasopisma "Polityka" W l. 1988-1989 Premier PRL, wprowadzał reformy gospodarczej w ramach systemu socjalistycznego ustawy o działalności gospodarczej tzw. ustawy Wilczka a także relacji z Kościołem Rzymskokatolickim - ustawy o stosunku państwa do Kościoła. Rada Mininstów pod jego przewod. podjęła uchwałę o anulowaniu decyzji Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej z września 1946 o pozbawieniu obywatelstwa m.in. generałów Andersa, Kopańskiego, Chruściela i Maczka oraz Stanisława Mikołajczyka. W tym czasie doszło do Okrągłego Stołu - 4 czerwca 1989 doszło do pierwszych cześciowo wolnych wyborów. W wyborach tych nie uzyskał mandatu i podał rząd do dymisji. Ostatni I sekretarz PZPR. Póżniej członek Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej. Wykładowca w Wyższa Szkoła Humanistyczno-Ekonomiczna (Łódź). Autor dzienników.

KjK 3

Kp. Es begann in Polen / Mieczysław F. Rakowski. - Hamburg, 1995.

OPALE(P)'1998 (Rakowski, Mieczysław Franciszek (1926- ))

Peremeny i šansy socializma / Mečislav Rakovski. - Varšava, 2000.

Gazeta Wyborcza, 10-11.11.2008

Alternatywne propozycje wyjścia z kryzysu / Mieczysław Rakowski. - [S. l.], 1981.